شهادت امام محمد باقر

در چنین روزی پنجمین ستاره عالم تاب،

امام محمد باقر علیه السلام

 با سم مهلک هشام لعنت الله علیه

 به شهادت رسیده است.

 این امامِ علامه از همان لحظات آغازین زندگی

 با غصه و غم پنجه درهم فکند؛

شاهد عاشورا بود، چه عاشورایی و چه غوغایی؛

شاهد بود، شاهد بیماری سخت پدر،

شاهد به خون غلتیدن طفل شش ماهه؛
شاهد بود، شاهد اسارت عمه اش زینب(سلام الله علیها)،

شاهد طعنه ها و کنایه ها به دختران کاروان؛

شاهد بود، فقط می گویم شاهد بود

 "الشمر جالس علی صدر الحسین "...

به فدای امام دانایی ها و شکافنده علوم

که اسیر جهالت و ظلمت اعداء شد.

یکه تاز عرصه علوم گوناگون بود

 و لذا لقب باقر العلوم تنها شایسته ایشان است.

جاهلان این نور الهی را نشناخته

 و در حقش ظلم ها نمودند؛

بودند افرادی که لقب ایشان را به تمسخر می گرفتند

و بودند افرادی که به مادر ایشان جسارت روا داشتند

 که این امام صبور در جواب شخص هتاک مسیحی چنین فرمود:

"اگر درباره مادرم تو راست می گویی

خدا مادرم را بیامرزد ولی اگر درباره مادرم

دروغ می گویی خداوند تو را بیامرزد."

این است اخلاق حسنه و الگوی بشریت،

جان ها به فدای صبر و مهربانی اش،

علم و ذکاوتش؛ که با چنین رفتاری،

مرد مسیحی لب به شهادتین گشود

و به امامت ایشان اعتراف کرد.

و چه زیبا رهنمون می سازد محبین خود را که فرمود:
"هر که سوره واقعه را هر شب پیش از خواب تلاوت کند خدا را در حالی دیدار خواهد کرد که رخسارش چون ماه شب چهارده است"

آجرک الله یا صاحب الزمان