کاش کسی بیاید
آمدنش مرهمی باشد برای دردهامان
درد هایی که از درِ همان خانه
از بانوی میان در و دیوار
ریشه دوانید
و به کربلا رسید
...
اللهم عجل لولیک الفرج
به فدایتان
به فدای قلب غم دیده تان
به فدای خون گریه هایتان
بیا که تنها آمدنتان
مرهمی ست برای تمام درد های
چند هزار ساله شیعه
تسلیت مولای تنها
آه مـــــــــــادر
چادرت را نتکان !
عرش به هم میریزد .
حضرت رسول اکرم(ص) می فرماید:
"هر کس فاطمه را بیازارد مرا آزرده است"
چه زود فراموش کردند
گفته ی رسول خدا را
به آتش کشیدند در خانه را
غنچه ناشکفته اش را
محسنش را
شهید کردند
میخ در، پهلوی شکسته
چادرِ به خون غلتیده ،آتش گرفته، خاکی شده
مانده ام عرش چگونه تاب آورد ؟
و بر سر این نامردان فرود نیامد
قلم می ایستد
برای نوشتن غربت مولا علی (علیه السلام )
به هنگام سر بر دیوار گذاشتن حضرت علی(علیه السلام )
بعد از شهادت فاطمه (سلام الله علیها )
دیده هامان پر اشک می شود
برای صاحب عزا
مولای من !
یاابن الحسن (روحی فداک )!
وقتی علی را با دستان بسته به مسجد کوفه بردند
فاطمه (سلام الله علیها ) با تمام دردی که داشت
خودش را به مسجد کوفه رساند ....
برای یاری امام خویش چه ها که نکرد ؟
صبح و شب را گریست
تا شاید با صدای ناله و گریه اش دل این نااهلان را به رحم آورد
اما ، ما ...
ما برای غربت تو چه کرده ایم ؟
به راستی که ما
"در کوچه های تنگ غربت برای یاری امامِ غریبمان
سیلی که هیچ ، غصه هم نخوردیم "
