یاصاحب الزمان

یادِ نامتان 

آرام می کند 

دریای متلاطمِ وجود را 

الغوث الامان یاصاحب الزمان 

هوای دل من بی تو پس است

می خواهم از نو شروع کنم 

از تو نوشتن را 

از تو گفتن را 

در هوای انتظار قدم زدن را

باید دلــــم را برای آمدنت مهیا کنم

هوای دل من بی تو پس است 

گوشه چشمی از نگاهت که باشد 

هوای دل من هم می شود هوای حضورت 

دلــــم را دریاب 

مهربان مولا !

با اتکا به نگاه کریمانه ات 

بسمــــــــ الله 

اربعین 95

خیال کن

کوله بارت را جمع کرده ای

حلالیت طلبیده ای و خداحافظی کرده ای

خودت و دلت به شوق زیارت راهی شده ای

حوالی هشتصد کیلومتر راه می پیمایی

به شوق حرم

به شوق زیارت

به شوق پیاده رفتن از نجف تا کربلا

به راه بسته می خوری

پشت مرز می مانی

و عاشورا می خوانی

تا فرجی شود و مرز باز شود

به زیارت اربعین بروی

اما

انگار چاره ای نیست باید برگردی

امسال زائر پای پیاده ثارالله نیستی

با دلی که جا مانده برمیگردی

تو می مانی و دلی که مدام تکرار می کند

اگر خوب بودی دعاهایت به در بسته نمی خورد

آخر از تحبس الدعا صدایی نمی رسد

یابن الحسن !

به امید هم قدم شدن با شما خواستم بیائیم

به نیت ظهور

اما نشد

نگاهی به دل من هم کن

اللهم ارزقنا حـــــــــــرم

از نجف تا کربلا

مولانا صاحب الزمان!

درمان دلی که حالش بد است

و راهی به حرم ندارد

تنها نسخه نگاه طبیبانه ی شما است

روزی ام کنید

اربعین

پای پیاده از نجف تا کربلا

هم قدم باشما

بیست و سوم محرم

سالروز تخریب حرمین عسکریین به قلب محزون امام زمان

تسلیت عرض می کنم.

العجل مولا

غروب جمعه است 

همان لحظه هایی که 

تمام غم عالم میاید و می نشیند روی دل آدم 

واژه ها هم بغض دارند از اینکه به صف شوند و بنویسند 

"دوباره غروب شد نیامدی " 

العــــجل مــــولا

شام غریبان

امشب شب ِ شام غریبان ...

شام غریبانِ عمه و کودکانی که

با هر تازیانه

گاه در فراق پدر می گریند

و گاه در فراق عمو و عموزاده ها

گاه در فراق برادر ،

با پاهای در خار خلیده

به دور خیمه های آتش گرفته

فریاد می زنند

عمه معجرم سوخت

مویم ...

دامنم ...

عمه که از روزنه خیمه ها تکه تکه شدن و جان دادن

تمام عزیزانش را لحظه به لحظه دیده بود

صبوری می کند

اما از عمق صبر بر این  مظلومیت

صدای آمدن کسی

عمه را تاب و توان داد

خدا ظهور یوسف زهرا را نزدیک کند

تا مرهمی بر این زخم های کهنه ی چندین ساله باشد

کربلای غیبت غربت

آمد آرام و سربه زیر 

در دلش واهمه ای بود 

با چه رویی بروم 

چه بگویم ؟؟

...

دلش را یک دل کرد 

گفت:

من همانم که با بستن راه 

شما را راهی کربلا کردم

پشیمانم 

مرا می پذیری؟

می خواهم در کربلا در راه شما شهید بشوم

امام در پاسخش گفت 

ای حر "تو در دنیا و آخرت حری"

یابن الحسن !

حر آمد خودش را به کشتی نجات حسین علیه السلام رساند

آمد در کربلا با یاری امام زمانش 

گذشته اش را جبران کند 

من هم می خواهم در تشنگی کربلای غیبت و غربتت 

خودم را به دریای کرامت شما برسانم 

شما را یار باشم 

یاور باشم 

مرا می پذیری عزیز زهرا ؟

کاکتوس شده ایم

کاکتوس شده ایم 

و دلمان نوازش می خواهد

و

دست محبت بر سر کاکتوس ها کشیدن

جز از شما بر نمی آید ...

شرمنده ایم بابت تیغ ها

و شرمنده تر بابت

اشک های شما که جاری می شود 

کاکتوس شده ایم اما دوستت داریم

            سلامی از تشنه ترین ها 

               به محبت خالص

لحظه های دلتنگی

برای لحظه هایی که دلتنگیم

برای لحظه هایی  که بغض گلویمان را چنگ میزند 

برای لحظه هایی که به دنبال کسی می گردیم

با او درد و دل کنیم 

به یاد بیاوریم  الامام انیس الرفیق 

امام مهربانی که به دنبال بهانه است 

تا با ما صحبت کند

تمام دردهایمان را 

دلتنگی هایمان را 

ودلشکستگی هایمان را 

را دانه دانه بگویم

دریای متلاطم وجودمان که آرام شد 

پلک چشمانمان را روی هم بگذاریم 

و بگوئیم 

مهربان خدای من !

شکرت

چه مهربان مولایی دارم

مولای من !

دلخوشم به لحظه هایی که یاد نامت 

آشوب دل را آرام می کند 

دوستت دارم بی انتهای بی انتها

رهایم مکن ...

امام رضا

اینجا پنجره فولاد است

جایی که مریضی شفا گرفت
زائری برات کربلا گرفت
همانجا که خیل زائران می آیند
و می گویند از دردهایشان برای امام رئوف

یا ایها الرئوف !
دخیل بسته ایم آقا
دلمان را از راه دور به پنجره فولادت

مگر می شود
امامی ضامن آهو باشد
و دست رد به سینه زائرانی بزند
که به هوای حریمش دلشان را
به پرواز درآورده اند

السلام علیک یا معین الضعفا

تبریک عرض می کنم ولادت امام انیس النفوس به محضر امام زمان
و شما دوستداران حضرتش

یا سریع الرضا به حق امام رضا
اللهم عجل لولیک الفرج